Anne von Freyburg, sanatsal pratiğinde kadınlık ve kadın kimliğinin inşasına dair tartışmalarla aktif olarak ilgilenmektedir. Geleneksel olarak kadınsı kabul edilen malzemelerin tarihsel olarak sanatın dışında bırakılmasına karşı çıkarak, tekstil ve nakışın güzel sanatlar içerisindeki değerini vurgulamayı amaçlar. Rokoko estetiği, ona zengin bir ifade paleti sunar; bu sayede modern idealleri hem sorgulamasına hem de teknikleriyle – adeta kozmetik müdahaleleri taklit edercesine – biçimsel olarak bozmasına olanak tanır. Sanatçının malzeme seçimleri bilinçlidir ve her biri kendi tarihsel ve toplumsal çağrışımlarını taşır. Yüksek sanat ile popüler sanatı harmanlayarak, 70’li yıllara ait duvar halılarını cilalı suni deri gibi çağdaş malzemelerle birleştirir. Bu bilinçli karışım, hem toplumsal normlara ve klişelere karşı bir meydan okuma sunar hem de hızlı modanın etkilerine dair eleştirel bir yorum içerir. Bu yaklaşım sadece zanaat ve kadınlık üzerine kavramsal bir ifade değil, aynı zamanda tüm malzemeler aracılığıyla sanatsal üretim olanaklarının kutlanmasıdır. Von Freyburg’ün dikkat çeken yaklaşımlarından biri de zanaat ile güzel sanatlar arasındaki geleneksel hiyerarşiyi sarsmasıdır. Kendi yaptığı resimleri kumaşlarla örterek, resmin en yüksek sanatsal ifade biçimi olduğu yönündeki yaygın algıya meydan okur. Kumaş yerleşimi için alt resim bir rehber işlevi görürken, Rokoko’nun başyapıtları moda kumaşları haline getirilerek geleneksel resim medyumuna göndermede bulunur.