Albany, Georgia, USA, 1956
Pam Glick’in pratiğini biçimsel bir oyun anlayışı tanımlar. Soyutlamanın evrensel diline duyduğu ilgiyi yansıtan bu yaklaşım, sanatçının resim yapma sürecini “kendim için kurduğum bir oyun alanı” olarak tanımlamasıyla kendini gösterir. Kaligrafik kurşun kalem izleri boyayı kesintiye uğratarak tuvalin ızgara yapısını bozar; bu izlerin katmanları esere haritamsı bir nitelik kazandırır. The New York Times’ta Roberta Smith, Glick’in resimlerini “daha iyi zamanların kalıntılarını andıran güzel artakalanlar — bu da doğaçlamaya dayalı zarafetlerine bir ağırlık katıyor” sözleriyle tanımlamıştır.