Çalışmalarım, gündelik olanın ötesine geçme arzusundan beslenir—benliğin ötesine taşınmak ve daha bağlantılı, özsel bir şeye ulaşmak isterim. Psikedelik estetik, rave kültürü ve kum mandalasının klasik yapısından etkilenen ben, bu görsel ve kültürel sistemleri, saf farkındalığa ulaşma ve egonun sınırlarını çözme girişimleri olarak görüyorum. Her ne kadar kendimi temelinde bir rasyonalist olarak görsem de, resme kontrolü bırakma alanı olarak yaklaşırım. Çalışmaya doğrudan tuval üzerinde başlar, eskiz yapmadan, planlanmamış bir yönde sürekli çizerek kompozisyonun yavaş yavaş oluşmasını sağlarım. Bir tıkanma noktasına geldiğimde ise yaratıcı bir yıkım sürecini başlatırım—zımpara, spatula ve yüksek basınçlı su kullanarak katmanları söker ve altındaki yapıyı ortaya çıkarırım. Bu yapım ve yok etme ritüelinde, şansın devreye girmesine izin veririm. Eserlerimin çoğu, manastırlardan toplanan arı mumu mum artıklarından üretilmiş el yapımı krayonlarla yapılır. Dini olmasam da, bu malzemeyi inanç tarihini taşıyan bir öğe olarak görürüm ve bunu yeni bir tür manevi ifade biçimine dönüştürürüm. Resimlerim sıklıkla el yapımı duvar kağıtlarından oluşan geçici yerleştirmelerle birlikte sunulur. Bu bir arka plan değil, tuvalin bir uzantısıdır—aynı malzeme bütününün parçasıdır. İç ve dış, eser ve çevre, benlik ve öteki arasındaki çözülme ilgimi çeker. Ortaya çıkan, bazen bitkisel veya mikroskobik formları andıran, bazen de halüsinatif bir vizyon çağrıştıran canlı, biyomorfik bir kütledir. Bir mandala gibi, her parça dıştan içe doğru katmanlı bir yolculuktur. Çalışmalarım, transandansı temsil etmekten ziyade, onu süreç, doku ve ritim aracılığıyla yaşatmayı hedefler.